Germany national football team

تیم ملی فوتبال آلمان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

Jump to navigationJump to search

این مقاله دربارهٔ تیم مردان آلمان است. برای تیم زنان، تیم ملی فوتبال زنان آلمان را ببینید.

آلمان

لقب	Die Mannschaft (تیم), Nationalelf(یازده ملی‌پوش) یا DFB-Elf (یازده ملی‌پوش), Die Adler (عقاب‌ها),Schwarz und Weiß (سیاه‌وسفید)
فدراسیون	فدراسیون فوتبال آلمان (Deutscher Fußball-Bund – DFB)
کنفدراسیون	یوفا (اروپا)
سرمربی	یوآخیم لوو
کاپیتان	مانوئل نویر
بیشترین بازی ملی	لوتار ماتئوس (۱۵۰)
بیشترین گل ملی	میروسلاو کلوزه (۷۱)
کد فیفا	GER
رده‌بندی فیفا	۱
برترین رده در فیفا	۱[۱] (دسامبر ۱۹۹۲، اوت ۱۹۹۳، دسامبر ۱۹۹۳، فوریه ۱۹۹۴ – مارس ۱۹۹۴، ژوئن ۱۹۹۴، ژوئیه ۲۰۱۴ – ژوئیه ۲۰۱۵،جولای ۲۰۱۷)
پایین‌ترین رده در فیفا	۲۲[۱] (مارس ۲۰۰۶)
رده الو	۱
برترین رده الو	۱ (۹۲–۱۹۹۰، ۹۴–۱۹۹۳، ۹۷–۱۹۹۶، ۲۰۱۴–)
پایین‌ترین رده الو	۱۷ (۱۹۲۳)
لباس اول لباس دوم
نخستین بازی ملی
سوئیس ۵–۳ آلمان  (بازل، سوئیس؛ ۵ آوریل ۱۹۰۸)[۲]
بهترین پیروزی
آلمان ۱۶–۰ امپراتوری روسیه  (استوکهلم, سوئد; ۱ ژوئیه ۱۹۱۲)[۳]
بدترین شکست
آماتورهای انگلستان ۹–۰ آلمان  (آکسفورد، انگلستان؛ ۱۳ مارس ۱۹۰۹)[۴][۵]
جام جهانی فوتبال
حضور	۱۸ (نخستین ۱۹۳۴)
بهترین نتیجه	قهرمان، ۱۹۵۴، ۱۹۷۴، ۱۹۹۰، ۲۰۱۴
جام ملت‌های اروپا
حضور	۱۱ (نخستین ۱۹۷۲)
بهترین نتیجه	قهرمان، ۱۹۷۲، ۱۹۸۰، ۱۹۹۶
جام کنفدراسیون‌ها
حضور	۲ (نخستین ۱۹۹۹)
بهترین نتیجه	قهرمان، ۲۰۱۷

تیم ملی فوتبال آلمان (به آلمانی: Die deutsche Fußballnationalmannschaft) تیم فوتبالی است که از سال ۱۹۰۸، نمایندهٔ کشور آلمان در مسابقات بین‌المللی است.^[۲] این تیم تحت کنترل فدراسیون فوتبال آلمان (Deutscher Fußball-Bund) است که در سال ۱۹۰۰ تأسیس شده‌است.^[۶][۷] در سال ۱۹۴۹، آلمان به دو تیم آلمان غربی و آلمان شرقی تقسیم شد که هر دو توسط فیفا به رسمیت شناخته شدند تا سال ۱۹۹۰ که دوباره با هم متحد شدند. رکوردهای این دو تیم، با هم ادغام شده‌است.^[۸][۹]

آلمان پس از برزیل دومین تیم ملی موفق فوتبال در دنیاست. آن‌ها چهار بار قهرمان جام جهانی فوتبال (۱۹۵۴، ۱۹۷۴، ۱۹۹۰،۲۰۱۴) و سه بار قهرمان جام ملت‌های اروپا (۱۹۷۲، ۱۹۸۰، ۱۹۹۶) شده‌اند.^[۶] آن‌ها همچنین دارای سه نایب‌قهرمانی در جام ملت‌های اروپا، چهار نایب قهرمانی در جام جهانی و چهار مقام سومی در جام جهانی هستند.^[۶] آلمان شرقی در سال ۱۹۷۶ قهرمان المپیک نیز شد.^[۱۰] آلمان تنها کشوری است که هم در ردهٔ مردان و هم در ردهٔ زنان در جام جهانی فوتبال به مقام قهرمانی رسیده‌است.^[۱۱] همچنین تنها کشور اروپایی (در دنیا به همراه برزیل) است که به تمام جام‌های جهانی که اجازهٔ حضور در آن‌ها را داشته، راه یافته‌است. سرمربی فعلی این تیم، یواخیم لو است.

القاب[ویرایش]

در آلمان این تیم به صورت ساده Nationalmannschaft (تیم ملی)، DFB-Auswahl (منتخب DFB) یا Nationalelf (یازده ملی‌پوش) خطاب می‌شود در حالی که در رسانه‌های خارجی به آن‌ها Mannschaft (تیم) گفته می‌شود. از عبارت‌های Die Adler (عقاب‌ها) یا Deutsche Adler (عقاب‌های آلمانی) نیز گاهی استفاده می‌شود.^[۱۲]

تاریخچه[ویرایش]

دوران ابتدایی[ویرایش]

بین سال ۱۹۰۱–۱۸۹۹ قبل از تشکیل تیم‌های ملی در رده بین‌المللی تیم بین‌المللی آلمان ۵ بازی غیررسمی با انگلیس انجام داد که در همه این بازی‌ها، انگلیسی‌ها موفق به شکست آلمان‌ها شدند. ۸ سال بعد از تأسیس فدراسیون فوتبال آلمان، آلمان اولین بازی رسمی خود را با تیم ملی سوئیس انجام داد که سوئیس با نتیجه ۵ بر ۳ آلمان را مغلوب کرد.^[۲] به طور تصادفی اولین بازی‌های تیم ملی آلمان بعد از جنگ جهانی اول و بعد از جنگ جهانی دوم و همچنین بعد از اتحاد آلمانهمه مقابل سوئیس انجام شده‌است. حتی اولین قهرمانی آلمان در جام جهانی نیز در کشور سوئیس بوده‌است.

در سال‌های اولیه بازیکنان به وسیله DFB (فدراسیون فوتبال آلمان) انتخاب می‌شدند. در آن زمان هنوز مربی برای تیم انتخاب نشده بود. اولین مربی تیم ملی آلمان اتو نرتز بود که معلم مدرسه در شهر مانهایم بود و هدایت تیم ملی را از سال‌های ۱۹۳۶–۱۹۲۶ بر عهده گرفت.^[۱۳] فدراسیون به دلیل رکود بزرگ توانایی اعزام تیم ملی به اروگوئه را در سال ۱۹۳۰ برای نخستین دوره جام جهانی فوتبال نداشت. اما ۴ سال بعد، در نخستین حضور خود در جام جهانی در ایتالیا، موفق به کسب مقام سوم شد. در سال ۱۹۳۶ که المپیک در شهر برلین برگزار شد تیم ملی عملکرد ضعیفی به نمایش گذاشت و سپ هربرگر به عنوان مربی آلمان منصوب شد. در سال ۱۹۳۷ بعد از برد ۸–۰ دانمارک در شهر بیرسلاو (وروتسواف) به نام یازده مردان بیرسلاو معروف شدند.^[۱۴][۱۵]

بعد از الحاق اتریش به آلمان نازی) در سال ۱۹۳۸ (آنشلوس) به دلیل درخواست سیاستمداران آلمان نازی، ۵ یا ۶ بازیکن حرفه‌ای اتریش به تیم ملی آلمان پیوستند تا در جام جهانی ۱۹۳۸ در فرانسه شرکت کنند اما تیم ملی آلمان در همان ابتدای کار از دور رقابت‌ها کنار رفت و بدترین نتیجه تاریخ جام جهانی آلمان کسب شد (صرف نظر از سال ۱۹۳۰ و ۱۹۵۰ که آلمان در این جام‌ها شرکت نکرد).

در زمان جنگ جهانی دوم تیم ملی آلمان بیش از ۳۰ بازی ملی انجام داد اما در سال ۱۹۴۲ همه بازیکنان تیم ملی برای انجام وظیفه سربازی فراخوانده شدند.

سه تیم ملی آلمان[ویرایش]

به زمانی گفته می‌شود که بعد از جنگ جهانی دوم آلمان داری سه تیم بود آلمان غربی، آلمان شرقی و تیم ملی فوتبال زارلند.

شگفتی در برن[ویرایش]

آلمان غربی به کاپیتانی فریتس والتر در جام جهانی فوتبال ۱۹۵۴ موفق به کسب مقام قهرمانی شد. این قهرمانی در حالی به دست آمد که آلمان در دور گروهی مسابقات ۸–۳ مغلوب مجارستان شده بود اما در فینال جام جهانی فوتبال ۱۹۵۴ آلمان ۶ دقیقه به پایان بازی با گل هلموت ران موفق به شکست مجارستان با نتیجه ۳ بر ۲ شد و به نظر کارشناسان شگفتی بزرگی در برن اتفاق افتاد.

باخت‌های به یاد ماندنی: گل ومبلی و بازی قرن[ویرایش]

آلمان در جام جهانی فوتبال ۱۹۵۸ به مقام چهارمی رسید و در جام جهانی فوتبال ۱۹۶۲ تا مرحله یک چهارم نهایی پیش رفت. به دلیل نتایج نه چندان راضی کننده فدراسیون هدایت تیم ملی را بر عهده هلموت شون گذاشت. درجام جهانی فوتبال ۱۹۶۶ آلمان شوروی را با یک گل شکست داد تا بازی فینال را در مقابل تیم میزبان یعنی انگلیس درورزشگاه ومبلی برگزار کند. بازی در وقت‌های معمول ۲–۲ به پایان رسید، در حالی که تا لحظه آخر 2 بر یک به سود آلمان پیش می رفت اما ضربه بحث‌برانگیز جف هرست، که از خط نگذشته بودد (در دو دهه اخیر با بازبینی صحنه مشخص شد که داور اشتباه کرده)، را کمک داور بازی گل اعلام کرد تا بازی 2–۲ مساوی شده و کار به 30 دقیقه وقت های اضافه کشیده شود.آلمانها که به علت اشتباه داوری، دچار تضعیف روحیه شده بودند، در 30 دقیقه وقت اضافی 2 گل از انگلیس دریافت کردند تا بازی را انگلیس ۴–۲ برده و قهرمان شود. در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۰ در مکزیک آلمان برای انتقام آمد. آنها موفق شدند انتقام شکست ۴ سال قبل خود در مقابل انگلیس را بگیرند. سپس در مرحله نیمه نهایی به مصاف ایتالیا رفتند. در این بازی خاطره انگیز که بعدها از آن به عنوان بازی قرن یاد شد آلمان علی‌رغم بازی بسیار نزدیک و مصدومیت فرانتس بکن‌باوئر که شانه‌اش دررفته بود بازی را ۴–۳ واگذار کرد. اما اتفاق خوبی که برای آلمان‌ها در این جام رخ داد آقای گلی گرد مولر گلزن افسانه‌ای آلمان با ۱۰ گل زده بود. آلمان در بازی رده‌بندی با یک گل اروگوئه را شکست داد و به مقام سومی رسید.

جام جهانی در خاک خودی[ویرایش]

قبل از جام جهانی فوتبال ۱۹۷۴ آلمان موفق به قهرمانی اروپا در سال ۱۹۷۲شد و در فینال شوروی را با سه گل شکست داد و آماده جام جهانی شد. آلمان در فینال این رقابت‌ها به مصاف هلند رفت. تیمی که با اجرای توتال فوتبال بازی‌های درخشانی از خود به نمایش گذاشته بود و مدعی اصلی جام بود. در بازی فینال هلند با گل یوهان نیکنز یک بر صفر پیش افتاد اما بازی بسته و دقیق آلمان کار را برای هلند سخت کرد. آلمان با گل‌های پائول برایتنر و گرد مولر دومین قهرمانی در جام جهانی را تجربه کرد.

اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰[ویرایش]

در اروپا آلمان در بازی فینال مغلوب چکسلواکی شد. بازی در وقت قانونی ۲–۲ به پایان رسید اما در ضربات پنالتی آلمان ۵ بر ۳ بازی را واگذار کرد. از آن موقع به بعد تیم ملی آلمان هرگز در ضربات پنالتی مغلوب نشده است فقط دو مورد از دست دادن پنالتی دیده می‌شود که یکی از آنها در نیمه نهایی جام جهانی فوتبال ۱۹۸۲ اولی اشتیلیکه پنالتی خود را از دست داد هر چند که در آخر آلمان بود که فرانسه را شکست داد. مورد دوم از دست دادن پنالتی لوکاس پودولسکی در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ مقابل صربستان بود. آلمان درجام جهانی فوتبال ۱۹۷۸ واقع در آرژانتین نتوانست از عنوان قهرمانی خود دفاع کند و با باخت ۳ بر ۲ مقابل اتریش از گردونه رقابت کنار رفت و مربی موفق آلمان هلموت شونبازنشسته شد و هدایت تیم ملی آلمان را یوپ دروال بر عهده گرفت. تحت مربیگری یوپ آلمان موفق به فتح جام ملتهای اروپا در سال ۱۹۸۰ شد. در جام جهانی ۱۹۸۲ آلمان‌ها نمایش خوبی داشتند و به مقام نایب قهرمانی مسابقات رسیدند. آلمان در بازی فینال ۳–۱ از ایتالیا باخت. بازی به یاد ماندنی برای آلمان‌ها در این جام برد تیم ملی فوتبال فرانسهبود که بازی ۳–۱ باخته را به تساوی ۳–۳ رساندند و در ضربات پنالتی پیروز بازی شدند.

افتخارات بکن باوئر برای تیم ملی آلمان[ویرایش]

فرانتس بکن باوئر

بعد از نتیجه ضعیف در جام ملتهای اروپا در سال ۱۹۸۴ آلمان با قدرت در جام جهانی فوتبال ۱۹۸۶ حاضر اما بار دیگر در بازی فینال بازی را به آرژانتین و دیگو مارادونا باختند تا سومین نایب قهرمانی خود را تجربه کرده باشند. در سال ۱۹۸۸آلمان در مرحله نیمه نهایی جام ملتهای اروپا از هلند شکست خوردند. اما در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۰ با شکست دادن آرژانتین در فینال انتقام گرفته و لوتار ماتیوسکاپیتان آلمان و بهترین هافبک وسط تاریخ سومین جام ژرمن‌ها را بالای سر برد. فرانتس بکن‌باوئر تنها کسی در تاریخ فوتبال است که هم به عنوان مربی و هم به عنوان کاپیتان جام جهانی را فتح کرده‌است. این یکی از خاص‌ترین عناوین تاریخچه فوتبال است که در کتاب تاریخ جام جهانی فقط یک نام در جلوی آن نوشته شده است: فرانتس بکن باوئر

دوران برتی فوگتس(۱۹۹۸–۱۹۹۰)[ویرایش]

بعد از قهرمانی آلمان در جام جهانی دو کشور آلمان غربی و آلمان شرقی به هم پیوستند و بازیکنان خوبی مانند ماتیاس سامر و اولف کیرشتن در ترکیب تیم ملی آلمان قرار گرفتند. اولین بازی آلمان در عرصه بین‌المللی بعد از اتحاد جام ملت‌های اروپا ۱۹۹۲ می‌باشد کهدانمارک شگفتی ساز مسابقات شد و موفق به پیروزی برابر آلمان در فینال شد. مشکلی که آلمان در این دوران داشت کهولت سن بازیکنانش بود. آن‌ها عملکرد مناسبی در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴ نداشتند و بلغارستان موفق به شکست آلمان در دور یک چهارم نهایی مسابقات شد. در جام ملت‌های اروپا ۱۹۹۶ آلمان موفق به کسب قهرمانی در این جام شد. با گل طلایی الیور بیرهوف که در وقت‌های اضافی بازی به ثمر رسید، بیرهوف به عنوان اولین بازیکنی لقب گرفت که گل طلایی را به ثمر رسانده است. این آخرین قهرمانی آلمان در سطح اروپااست. بعد از قهرمانی آلمان در این جام آن‌ها راهی فرانسه شدند تا در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۸ شرکت کنند. باز هم آلمان خوب کار نکرد و در مرحله یک چهارم نهایی با سه گل مغلوب کرواسی شد. بعد از این باخت آلمان، مربی تیم برتی فوگتس از سمت خود برکنار شد و به جای او اریش ریبک انتخاب شد.

دوران کان و بالاک[ویرایش]

در سال ۲۰۱۲ چارچوب بازی‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، پیش از بازی با تیم ملی اتریش

آلمان دچار افت شدیدی از لحاظ بازیکن شد اما در میان این مشکلات دو بازیکن شاخص آلمان الیور کانو میشائیل بالاک امیدبخش بودند. ابتدا در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰ آلمان با عملکردی ضعیف از دور رقابت‌ها حذف شد و اریش ریبک از سمت خود استعفاء داد و به جای او رودی فولر مربی تیم ملی آلمان شد. تیم رودی فولر در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲ به خوبی کار کرد و با درخشش دروازبان افسانه ای الیور کان، میشائیل بالاک هافبک و میروسلاو کلوزه بهترین گلزن تمام ادوار جام جهانی تا مرحله فینال رفتند و این بار در فینال مغلوب برزیل شدند. بعد از این آلمان نتوانست موفقیت خود در جام جهانی ۲۰۰۲ را تکرار کند و در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ در دور گروهی حذف شدند و رودی فولر از سمت خود کنار رفت و یورگن کلینزمان به عنوان جانشین او انتخاب شد. آلمان‌ها امید زیادی داشتند که درجام جهانی فوتبال ۲۰۰۶، که در کشور خودشان برگزار می‌شد، قهرمان شوند. آلمان در این بازی‌ها نتایج خوبی کسب کردند و با شکست دادن تیم ملی فوتبال آرژانتین که یکی از تیم‌های آماده این جام بود پا به مرحله نیمه نهایی گذاشتند اما باز هم مغلوب تیم ملی فوتبال ایتالیا شدند. در مرحله رده‌بندی این مسابقات آلمان پرتغال را شکست داد و به مقام سوم دست یافت.

دوران یواخیم لو تا الان[ویرایش]

یواخیم لو سمت چپ

پس از جام جهانی یواخیم لو دستیار کلینزمان سرمربی شد. در این زمان سیاست فدراسیون فوتبال آلمان به پرورش بازیکنان جوان تغییر کرد و با مربیگری یواخیم لو در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ عملکرد خوبی داشت و فقط در مرحله فینال مغلوب تیم ملی فوتبال اسپانیا شد. آلمان پا بازیکنانی کاملاً جوان مانند مسعود اوزیل، توماس مولر و مانوئل نویر بازی‌های درخشانی را انجام دادند و با بردهای خیره کنند مقابل تیم‌های انگلیس و آرژانتین در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ کارشناسان را متحیر کرد. اما باز هم در مرحله نیم نهایی مغلوب اسپانیا شد. در مرحله رده‌بندی اروگوئه را شکست داد و به مقام سوم رسید. در جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ آلمان یکی از قدرتمندترین تیم‌ها بود که با پیروزی در تمام بازی‌های خود در مرحله مقدماتی به این مسابقات صعود کرده بود. همچنین با توجه به قرار گرفتن آن‌ها در گروه مرگ مسابقات به خوبی عمل کردند. اما در نیمه نهایی ۲۰۱۲ با یک بازی عجیب در مقابل ایتالیا که اصلاً نشانی از آلمان آماده قبل از نیمه نهایی نداشت، بازی را ۲ بر ۱ واگذار کردند. در نهایت آلمانٍ یواخیم لوو توانست در جام جهانی ۲۰۱۴ با شکست همه رقیبان از جمله پیروزی به یاد ماندنی ۷–۱ برابر برزیل میزبان و در نهایت شکست آرژانتین با اقتدار به مقام قهرمانی دست یابد. در این دوره از بازیها میروسلاو کلوزه با دو گلی که در این رقابت‌ها به ثمر رساند از رونالدوی برزیلی پیشی گرفت و با ۱۶ گل بهترین گلزن ادواری جام جهانی لقب گرفت. همچنین آلمان تنها کشور اروپایی شد که در طول تاریخ موفق به قهرمانی در خاک قاره آمریکا شده است.

ورزشگاه[ویرایش]

ورزشگاه المپیک برلین

آلمان بیشتر بازی‌های ملی را در ورزشگاه المپیک برلین انجام داده است.

افتخارات[ویرایش]

جام جهانی[ویرایش]

• • قهرمان(۴بار): ۱۹۵۴، ۱۹۷۴، ۱۹۹۰، ۲۰۱۴
  • نایب قهرمان(۴بار): ۱۹۶۶، ۱۹۸۲، ۱۹۸۶، ۲۰۰۲
  • سومی(۴بار): ۱۹۳۴، ۱۹۷۰، ۲۰۰۶، ۲۰۱۰
  • چهارمی(۱بار): ۱۹۵۸

جام ملت‌های اروپا[ویرایش]

• • قهرمان(۳بار): ۱۹۷۲، ۱۹۸۰، ۱۹۹۶
  • نایب قهرمان(۳بار): ۱۹۷۶، ۱۹۹۲، ۲۰۰۸
  • سومی(۲بار): ۱۹۸۸، ۲۰۱۲

جام کنفدراسیون‌ها[ویرایش]

• • قهرمان (۱بار): ۲۰۱۷
    • • سومی(۱بار): ۲۰۰۵

المپیک تابستانی[ویرایش]

• • قهرمان(۱بار): ۱۹۷۶
  • نایب قهرمان(۲بار): ۱۹۸۰و۲۰۱۶
  • سومی(۳بار): ۱۹۶۴، ۱۹۷۲، ۱۹۸۸
  • چهارمی(۱بار): ۱۹۵۲

خلاصه افتخارات[ویرایش]

رقابت				مجموع
جام جهانی فوتبال	۴	۴	۴	۱۲
جام ملت‌های اروپا	۳	۳	۲	۸
جام کنفدراسیون‌ها	۱	۰	۱	۲
المپیک	۱	۲	۳	۶
مجموع	۹	۹	۱۰	۲۸

بازیکنان[ویرایش]

ترکیب فعلی[ویرایش]

آمار به‌روز شده تا ۹ ژانویهٔ ۲۰۱۷. این آمار، آمار نهایی پس از نقل و انتقالات لیگهای اروپایی در فصل ۲۰۱۶-۲۰۱۷ است.

ش. پست بازیکن ت‌ت (سن) بازی گل باشگاه ۱ دروازه‌بان مانوئل نویر ۲۷ مارس ۱۹۸۶ ‏(۳۲ سال) 58 0  بایرن مونیخ ۱۲ دروازه‌بان رن روبرت تسیلر ۱۲ فوریهٔ ۱۹۸۹ ‏(۲۹ سال) 5 0  هانوفر ۹۶ ۲۲ دروازه‌بان رومان وایدنفلر ۶ اوت ۱۹۸۰ ‏(۳۷ سال) 4 0  بروسیا دورتموند ۲ مدافع شکودران مصطفی ۱۷ آوریل ۱۹۹۲ ‏(۲۶ سال) 7 0  باشگاه فوتبال آرسنال ۳ مدافع یوناس هکتور ۲۷ مهٔ ۱۹۹۰ ‏(۲۸ سال) 3 0  کلن ۴ مدافع بندیکت هوودس ۲۹ فوریهٔ ۱۹۸۸ ‏(۳۰ سال) 32 2  شالکه ۰۴ ۵ مدافع متس هوملس ۱۶ سپتامبر ۱۹۸۸ ‏(۲۹ سال) 39 4  بایرن مونیخ ۱۴ مدافع هلگر بادشتوبر ۱۳ مارس ۱۹۸۹ ‏(۲۹ سال) 31 1  باشگاه فوتبال شالکه۰۴ ۱۵ مدافع سباستین رودی ۲۸ فوریهٔ ۱۹۹۰ ‏(۲۸ سال) 7 0  باشگاه فوتبال هافنهایم ۱۷ مدافع ژرومه بواتنگ ۳ سپتامبر ۱۹۸۸ ‏(۲۹ سال) 51 0  بایرن مونیخ ۶ هافبک سامی خدیرا ۴ آوریل ۱۹۸۷ ‏(۳۱ سال) 54 5  باشگاه فوتبال یوونتوس ۷ هافبک باستیان شواینشتایگر ۱ اوت ۱۹۸۴ ‏(۳۳ سال) 109 23  باشگاه فوتبال منچستر یونایتد ۸ هافبک مسعود اوزیل ۱۵ اکتبر ۱۹۸۸ ‏(۲۹ سال) 64 18  باشگاه فوتبال آرسنال ۹ هافبک آندره شورله ۶ نوامبر ۱۹۹۰ ‏(۲۷ سال) 44 17  بروسیا دورتموند ۱۰ هافبک لوکاس پودولسکی ۴ ژوئن ۱۹۸۵ ‏(۳۳ سال) 123 48  باشگاه فوتبال گالاتاسرای ۱۱ هافبک مارکو رویس ۳۱ مهٔ ۱۹۸۹ ‏(۲۹ سال) 25 9  بروسیا دورتموند ۱۳ هافبک توماس مولر ۱۳ سپتامبر ۱۹۸۹ ‏(۲۸ سال) 63 27  بایرن مونیخ ۱۶ هافبک کریم بلعربی ۸ آوریل ۱۹۹۰ ‏(۲۸ سال) 5 0  بایر ۰۴ لورکوزن ۱۸ هافبک تونی کروس ۴ ژانویهٔ ۱۹۹۰ ‏(۲۸ سال) 58 9  باشگاه فوتبال رئال مادرید ۲۰ هافبک کریستوف کرامر ۱۹ فوریهٔ ۱۹۹۱ ‏(۲۷ سال) 9 0  بروسیا مونشن‌گلادباخ ۲۱ هافبک ایلکای گوندوغان ۲۴ اکتبر ۱۹۹۰ ‏(۲۷ سال) 9 2  بروسیا دورتموند ۱۹ مهاجم ماریو گوتسه ۳ ژوئن ۱۹۹۲ ‏(۲۶ سال) 43 13  بروسیا دورتموند ۲۳ مهاجم مکس کروز ۱۹ مارس ۱۹۸۸ ‏(۳۰ سال) 11 1  بروسیا مونشن‌گلادباخ

بیشترین بازی ملی[ویرایش]

تا ۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۴.

لوتار ماتئوس رکورددار بازی ملی در تیم ملی آلمان

#	بازیکن	سال	بازی ملی	گل
۱	لوتار ماتئوس	۱۹۸۰–۲۰۰۰	۱۵۰	۲۳
۲	میروسلاو کلوزه	۲۰۰۱–۲۰۱۴	۱۳۶	۷۱
۳	لوکاس پودولسکی	۲۰۰۴–تاکنون	۱۱۶	۴۷
۴	فیلیپ لام	۲۰۰۴–۲۰۱۴	۱۱۳	۵
۵	یورگن کلینزمن	۱۹۸۷–۱۹۹۸	۱۰۸	۴۷
۶	باستیان شواینشتایگر	۲۰۰۴–تاکنون	۱۰۷	۲۳
۷	یورگن کولر	۱۹۸۶–۱۹۹۸	۱۰۵	۲
۸	فرانتس بکن‌باوئر	۱۹۶۵–۱۹۷۷	۱۰۳	۱۴
	پر مرته‌ساکر	۲۰۰۴–۲۰۱۴	۱۰۳	۴
۱۰	توماس هسلر	۱۹۸۸–۲۰۰۰	۱۰۱	۱۱

بهترین گلزنان[ویرایش]

میروسلاو کلوزه بهترین گلزن تیم ملی آلمان

تا ۹ ژوئیه ۲۰۱۴.

#	بازیکن	سال	گل	بازی ملی	میانگین
۱	میروسلاو کلوزه	۲۰۰۱–۲۰۱۴	۷۱	۱۳۶	۰٫۵۲
۲	گرد مولر	۱۹۶۶–۱۹۷۴	۶۸	۶۲	۱٫۱۳
۳	یورگن کلینزمن	۱۹۸۷–۱۹۹۸	49	۱۰۸	۰٫۴۵
	رودی فولر	۱۹۸۲–۱۹۹۴	۴۷	۹۰	۰٫۵۲
	لوکاس پودولسکی	۲۰۰۴–	۴۷	۱۱۶	۰٫۴۱
۶	کارل-هاینتس رومنیگه	۱۹۷۶–۱۹۸۶	۴۵	۹۵	۰٫۴۸
۷	اووه زلر	۱۹۵۴–۱۹۷۰	۴۳	۷۲	۰٫۶۰
۸	میشائل بالاک	۱۹۹۹–۲۰۱۰	۴۲	۹۸	۰٫۴۳
۹	الیور بیرهوف	۱۹۹۶–۲۰۰۲	۳۷	۷۰	۰٫۵۳
۱۰	فریتس والتر	۱۹۴۰–۱۹۵۸	۳۳	۶۱	4۰٫۵

•Germany national football team

•دروازه بان:

• 

•1- مانوئل نویر(بایرن مونیخ، آلمان)

•2- مارک آندره تراشتگن(بارسلونا، اسپانیا)

•3- کوین تراپ(پاری سن ژرمن، فرانسه)
 

•مدافعان:
 

•4- ژروم بواتنگ(بایرن مونیخ، آلمان)

•5- یاشوا کیمیش(بایرن مونیخ، آلمان)

•6- متس هوملس(بایرن مونیخ، آلمان)

•7- نیکلاس زوله(بایرن مونیخ، آلمان)

•8- ماتیاس گینتر(گلادباخ، آلمان)

•9- آنتونیو رودیگر(چلسی، انگلیس)

•10- یوناس هکتور(کلن، آلمان)

•11- ماروین پلاتنهارت(هرتابرلین، آلمان)
 

•هافبک ها:
 

•12- تونی کروس(رئال مادرید، اسپانیا)

•13- مسوت اوزیل(آرسنال، انگلیس)

•14- ایلکای گوندوعان(منچسترسیتی، انگلیس)

•15- یولیان برانت(بایرلورکوزن، آلمان)

•16- یولیان دراکسلر(پاری سن ژرمن، فرانسه)

•17- لئون گورتسکا(شالکه، آلمان)

•18- سامی خدیرا(یوونتوس، ایتالیا)

•

19- سباستین رودی(بایرن مونیخ، آلمان)

•20- مارکو رویس(دورتموند، آلمان)
 

•مهاجمان:
 

•21- توماس مولر(بایرن مونیخ، آلمان)

•

22- تیمو ورنر(لایپزیش، آلمان)

•23- ماریو گومز(اشتوتگارت، آلمان)

•